Πρακτικά ημερίδας Κερασιάς: παρουσίαση, σκέψεις, σχόλια

Η σημερινή μέρα είναι άκρως δηλωτική για το ΣτΛ, αφού η χορεία των μελών του που ανέλαβε να φέρει εις πέρας την προσπάθεια, χωρίς καμία οικονο­μική συνει­σφορά, υλική αρωγή, ή ηθική ένεση από τον κατ’ επίφαση διοργα­νωτή, ή μέσω κα­τασπατάλησης κρατικών πόρων -όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τους προβαλλόμενους ή αυτοπροβαλλόμενους ως πα­τριάρχες των γραμμάτων και του πνεύματος του τόπου- κατέδειξε ότι δου­λεύουμε για την προώθηση της τοπικής Ιστο­ρίας και όχι για τον προσωπικό μας πλου­τισμό· στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε καν βιοπορισμό.

Απ’ την άλλη έχουμε έναν διοργανωτή σύλλογο που εκτός από βρώσιμα εδέσματα και παραδοσιακά άσματα προς τέρψη, -όπως και κάθε άλλος ομόλογος σύλλογος- προσφέρει και πνευματικά σκευάσματα προς καλλιέρ­γεια του πνεύματος και προ πάντων προς γνωστοποίηση στο κοινό που απευθύνεται της Ιστορίας του τόπου του. Μοναδικό ψεγάδι η εμπορευματο­ποίηση του τελευταίου και η καπηλεία της αφιλοκερδούς και εξ ιδίοις δαπά­νοις εκπόνησης των πραγματειών μας.

Η έκδοση αυτή καθ’ αυτή: λιτά ντυμένη εξωτερικά, πολυτελέστατη πάραυτα ως προς το περιεχόμενό της. Τεχνικά: επιστημονική στο ακέραιο, όσον αφορά την ύπαρξη υποσημειώσεων, πλήθους και πλούτου βιβλιογραφίας και ενός χρησιμότα­του και χρηστικότατου ευρετηρίου.

Συγκεκριμένα τώρα, όσον αφορά το προσωπικό μου πόνημα, το οποίο απο­τελεί ανατύπωση από την έντυπη περιοδική έκδοση «Ψηφίδες Ιστορίας», αρ­χική μου πρόθεση ήταν να μελετήσω το μεσαιωνικό παρελθόν του χωριού. Ψάχνοντας τοπω­νύμια του χωριού, περιδιαβαίνοντας τους πέριξ της Κερα­σιάς αγρούς και ανταλ­λάσσοντας απόψεις με το Θανάση Καλλιανιώτη -άλ­κιμο συνδιαλεγόμενο στις ανα­ζητήσεις μας στην επιστήμη και στον προβλη­ματισμό και την ανησυχία της καθημε­ρινότητας-, άρχισαν να εμφανίζονται ενδείξεις περί της ύπαρξης οικισμού, την πε­ρίοδο του 16ου αιώνα, στο μέρος πίσω από το γήπεδο του οικισμού. Αφού το πιστο­ποίησα ποικιλοτρόπως, με­τέθεσα τον οικισμό -που αμάρτυρα πιστευόταν ότι βρί­σκεται σε περιοχή κο­ντά στο Προσήλιο- στα όρια του χωριού της Κερασιάς.

Από κει και πέρα όμως θα έπρεπε να γράψω Ιστορία, δηλ. να αποσαφηνίσω τα δε­δομένα. Μέσω αυτής της διεργασίας, προέκυψαν –με βάση τα δικά μου εξαγόμενα- πορίσματα που αφορούν την Ιστορία της ευρύτερης περιοχής (συγκεκριμένα τις πρώτες δεκαετίες δημιουργίας της Κοζάνης)· πράγμα διό­λου παράξενο αφού τους οικισμούς της περιοχής δένει κοινή ιστορική πορεία και αλληλεπίδραση αιώνων.

Νέα πορίσματα, νέες απόψεις, νέα στοιχεία, νέα δεδομένα περί της μεθοδο­λογίας έρευνας και συγγραφής της Ιστορίας, μεταθέσεις οικισμών (βλ. περί­πτωση του οικι­σμού Σιάκα που μελέτησα και αρχαίας Αιανής που μελέτησε ο Καλλιανιώτης), αλ­λαγές επιχειρησιακών θέσεων (βλ. περίπτωση επανάστα­σης του Μπουρίνου), κ.ά, περνούν απαρατήρητα. Γιατί άραγε; Ειδικότερα στην περίπτωση της επανάστασης (όπου με μια νέα έρευνα-συνέχεια αυτής του Καλλιανιώτη εύ­κολα θα αποδειχθεί και επιστημονικά η μη ανα­βάθμισή της με πολεμικές εμπλοκές), είμαστε θεατές της έντονης αδιαφορίας και της λυσσαλέας απα­ξίωσης και περιθωριοποίησης!

Παρόλο που η Ιστορία υποκύπτει στα κελεύσματα της πολιτικής εξουσίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων προς επίρρωση της καθεστηκυίας τάξης πραγ­μάτων, πα­ρόλο που η Ιστορία λειτουργεί ως θεραπαινίδα της εξουσίας και όχι οι Ιστορικοί ως θεράποντες της Ιστορίας, κάτι τέτοιο δε συνέβη στην πε­ρίπτωση των παρόντων πρακτικών, για τον απλούστατο λόγω του ότι σεβό­μαστε απόλυτα την επιστήμη που υπηρετούμε και τα τεκμήριά της. Άλλο η Ιστορία, δηλ. η αλήθεια κι άλλο οι μύθοι, αντικείμενο χειραγώγησης του λαού.

Η απομυθοποίηση βέβαια γεγονότων του παρελθόντος δημιουργεί πολλές φορές στεναχώρια σ’ αυτούς που ευλαβικά τα πίστευαν· βλέπουν ότι έχουν χάσει τον καιρό τους. Η αντίδρασή τους όμως είναι σπασμωδική και άρα λανθασμένη.

Ερχόμενος στο τώρα της εκδήλωσης, γίναμε για ακόμη μια φορά δέκτες της απαξίωσης από τους τοπικούς φορείς (που είναι άραγε οι προεκλογικά περιφερόμενοι δίκην αδέσποτου κυνός;) και τους τοπικούς πολιτιστικούς (έτσι λεν!) φορείς (βλ. παιδική βιβλιοθήκη, δυτικομακεδόνες ανατόμοι, κ.ά). Δικαιολογημένη κρίνεται η απουσία των συνδεσμιτών. Που ήταν όμως και τα δεκάδες μέλη (σύμφωνα με τα γραφόμενα άκριτου μέλους του και επίσης απόντα) του κερασιωτικού συλλόγου;