Η σημερινή μέρα είναι άκρως δηλωτική για το ΣτΛ, αφού η χορεία των μελών του που ανέλαβε να φέρει εις πέρας την προσπάθεια, χωρίς καμία οικονομική συνεισφορά, υλική αρωγή, ή ηθική ένεση από τον κατ’ επίφαση διοργανωτή, ή μέσω κατασπατάλησης κρατικών πόρων -όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τους προβαλλόμενους ή αυτοπροβαλλόμενους ως πατριάρχες των γραμμάτων και του πνεύματος του τόπου- κατέδειξε ότι δουλεύουμε για την προώθηση της τοπικής Ιστορίας και όχι για τον προσωπικό μας πλουτισμό· στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε καν βιοπορισμό.
Απ’ την άλλη έχουμε έναν διοργανωτή σύλλογο που εκτός από βρώσιμα εδέσματα και παραδοσιακά άσματα προς τέρψη, -όπως και κάθε άλλος ομόλογος σύλλογος- προσφέρει και πνευματικά σκευάσματα προς καλλιέργεια του πνεύματος και προ πάντων προς γνωστοποίηση στο κοινό που απευθύνεται της Ιστορίας του τόπου του. Μοναδικό ψεγάδι η εμπορευματοποίηση του τελευταίου και η καπηλεία της αφιλοκερδούς και εξ ιδίοις δαπάνοις εκπόνησης των πραγματειών μας.
Η έκδοση αυτή καθ’ αυτή: λιτά ντυμένη εξωτερικά, πολυτελέστατη πάραυτα ως προς το περιεχόμενό της. Τεχνικά: επιστημονική στο ακέραιο, όσον αφορά την ύπαρξη υποσημειώσεων, πλήθους και πλούτου βιβλιογραφίας και ενός χρησιμότατου και χρηστικότατου ευρετηρίου.
Συγκεκριμένα τώρα, όσον αφορά το προσωπικό μου πόνημα, το οποίο αποτελεί ανατύπωση από την έντυπη περιοδική έκδοση «Ψηφίδες Ιστορίας», αρχική μου πρόθεση ήταν να μελετήσω το μεσαιωνικό παρελθόν του χωριού. Ψάχνοντας τοπωνύμια του χωριού, περιδιαβαίνοντας τους πέριξ της Κερασιάς αγρούς και ανταλλάσσοντας απόψεις με το Θανάση Καλλιανιώτη -άλκιμο συνδιαλεγόμενο στις αναζητήσεις μας στην επιστήμη και στον προβληματισμό και την ανησυχία της καθημερινότητας-, άρχισαν να εμφανίζονται ενδείξεις περί της ύπαρξης οικισμού, την περίοδο του 16ου αιώνα, στο μέρος πίσω από το γήπεδο του οικισμού. Αφού το πιστοποίησα ποικιλοτρόπως, μετέθεσα τον οικισμό -που αμάρτυρα πιστευόταν ότι βρίσκεται σε περιοχή κοντά στο Προσήλιο- στα όρια του χωριού της Κερασιάς.
Από κει και πέρα όμως θα έπρεπε να γράψω Ιστορία, δηλ. να αποσαφηνίσω τα δεδομένα. Μέσω αυτής της διεργασίας, προέκυψαν –με βάση τα δικά μου εξαγόμενα- πορίσματα που αφορούν την Ιστορία της ευρύτερης περιοχής (συγκεκριμένα τις πρώτες δεκαετίες δημιουργίας της Κοζάνης)· πράγμα διόλου παράξενο αφού τους οικισμούς της περιοχής δένει κοινή ιστορική πορεία και αλληλεπίδραση αιώνων.
Νέα πορίσματα, νέες απόψεις, νέα στοιχεία, νέα δεδομένα περί της μεθοδολογίας έρευνας και συγγραφής της Ιστορίας, μεταθέσεις οικισμών (βλ. περίπτωση του οικισμού Σιάκα που μελέτησα και αρχαίας Αιανής που μελέτησε ο Καλλιανιώτης), αλλαγές επιχειρησιακών θέσεων (βλ. περίπτωση επανάστασης του Μπουρίνου), κ.ά, περνούν απαρατήρητα. Γιατί άραγε; Ειδικότερα στην περίπτωση της επανάστασης (όπου με μια νέα έρευνα-συνέχεια αυτής του Καλλιανιώτη εύκολα θα αποδειχθεί και επιστημονικά η μη αναβάθμισή της με πολεμικές εμπλοκές), είμαστε θεατές της έντονης αδιαφορίας και της λυσσαλέας απαξίωσης και περιθωριοποίησης!
Απ’ την άλλη έχουμε έναν διοργανωτή σύλλογο που εκτός από βρώσιμα εδέσματα και παραδοσιακά άσματα προς τέρψη, -όπως και κάθε άλλος ομόλογος σύλλογος- προσφέρει και πνευματικά σκευάσματα προς καλλιέργεια του πνεύματος και προ πάντων προς γνωστοποίηση στο κοινό που απευθύνεται της Ιστορίας του τόπου του. Μοναδικό ψεγάδι η εμπορευματοποίηση του τελευταίου και η καπηλεία της αφιλοκερδούς και εξ ιδίοις δαπάνοις εκπόνησης των πραγματειών μας.
Η έκδοση αυτή καθ’ αυτή: λιτά ντυμένη εξωτερικά, πολυτελέστατη πάραυτα ως προς το περιεχόμενό της. Τεχνικά: επιστημονική στο ακέραιο, όσον αφορά την ύπαρξη υποσημειώσεων, πλήθους και πλούτου βιβλιογραφίας και ενός χρησιμότατου και χρηστικότατου ευρετηρίου.
Συγκεκριμένα τώρα, όσον αφορά το προσωπικό μου πόνημα, το οποίο αποτελεί ανατύπωση από την έντυπη περιοδική έκδοση «Ψηφίδες Ιστορίας», αρχική μου πρόθεση ήταν να μελετήσω το μεσαιωνικό παρελθόν του χωριού. Ψάχνοντας τοπωνύμια του χωριού, περιδιαβαίνοντας τους πέριξ της Κερασιάς αγρούς και ανταλλάσσοντας απόψεις με το Θανάση Καλλιανιώτη -άλκιμο συνδιαλεγόμενο στις αναζητήσεις μας στην επιστήμη και στον προβληματισμό και την ανησυχία της καθημερινότητας-, άρχισαν να εμφανίζονται ενδείξεις περί της ύπαρξης οικισμού, την περίοδο του 16ου αιώνα, στο μέρος πίσω από το γήπεδο του οικισμού. Αφού το πιστοποίησα ποικιλοτρόπως, μετέθεσα τον οικισμό -που αμάρτυρα πιστευόταν ότι βρίσκεται σε περιοχή κοντά στο Προσήλιο- στα όρια του χωριού της Κερασιάς.
Από κει και πέρα όμως θα έπρεπε να γράψω Ιστορία, δηλ. να αποσαφηνίσω τα δεδομένα. Μέσω αυτής της διεργασίας, προέκυψαν –με βάση τα δικά μου εξαγόμενα- πορίσματα που αφορούν την Ιστορία της ευρύτερης περιοχής (συγκεκριμένα τις πρώτες δεκαετίες δημιουργίας της Κοζάνης)· πράγμα διόλου παράξενο αφού τους οικισμούς της περιοχής δένει κοινή ιστορική πορεία και αλληλεπίδραση αιώνων.
Νέα πορίσματα, νέες απόψεις, νέα στοιχεία, νέα δεδομένα περί της μεθοδολογίας έρευνας και συγγραφής της Ιστορίας, μεταθέσεις οικισμών (βλ. περίπτωση του οικισμού Σιάκα που μελέτησα και αρχαίας Αιανής που μελέτησε ο Καλλιανιώτης), αλλαγές επιχειρησιακών θέσεων (βλ. περίπτωση επανάστασης του Μπουρίνου), κ.ά, περνούν απαρατήρητα. Γιατί άραγε; Ειδικότερα στην περίπτωση της επανάστασης (όπου με μια νέα έρευνα-συνέχεια αυτής του Καλλιανιώτη εύκολα θα αποδειχθεί και επιστημονικά η μη αναβάθμισή της με πολεμικές εμπλοκές), είμαστε θεατές της έντονης αδιαφορίας και της λυσσαλέας απαξίωσης και περιθωριοποίησης!
Παρόλο που η Ιστορία υποκύπτει στα κελεύσματα της πολιτικής εξουσίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων προς επίρρωση της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, παρόλο που η Ιστορία λειτουργεί ως θεραπαινίδα της εξουσίας και όχι οι Ιστορικοί ως θεράποντες της Ιστορίας, κάτι τέτοιο δε συνέβη στην περίπτωση των παρόντων πρακτικών, για τον απλούστατο λόγω του ότι σεβόμαστε απόλυτα την επιστήμη που υπηρετούμε και τα τεκμήριά της. Άλλο η Ιστορία, δηλ. η αλήθεια κι άλλο οι μύθοι, αντικείμενο χειραγώγησης του λαού.
Η απομυθοποίηση βέβαια γεγονότων του παρελθόντος δημιουργεί πολλές φορές στεναχώρια σ’ αυτούς που ευλαβικά τα πίστευαν· βλέπουν ότι έχουν χάσει τον καιρό τους. Η αντίδρασή τους όμως είναι σπασμωδική και άρα λανθασμένη.
Ερχόμενος στο τώρα της εκδήλωσης, γίναμε για ακόμη μια φορά δέκτες της απαξίωσης από τους τοπικούς φορείς (που είναι άραγε οι προεκλογικά περιφερόμενοι δίκην αδέσποτου κυνός;) και τους τοπικούς πολιτιστικούς (έτσι λεν!) φορείς (βλ. παιδική βιβλιοθήκη, δυτικομακεδόνες ανατόμοι, κ.ά). Δικαιολογημένη κρίνεται η απουσία των συνδεσμιτών. Που ήταν όμως και τα δεκάδες μέλη (σύμφωνα με τα γραφόμενα άκριτου μέλους του και επίσης απόντα) του κερασιωτικού συλλόγου;
Ερχόμενος στο τώρα της εκδήλωσης, γίναμε για ακόμη μια φορά δέκτες της απαξίωσης από τους τοπικούς φορείς (που είναι άραγε οι προεκλογικά περιφερόμενοι δίκην αδέσποτου κυνός;) και τους τοπικούς πολιτιστικούς (έτσι λεν!) φορείς (βλ. παιδική βιβλιοθήκη, δυτικομακεδόνες ανατόμοι, κ.ά). Δικαιολογημένη κρίνεται η απουσία των συνδεσμιτών. Που ήταν όμως και τα δεκάδες μέλη (σύμφωνα με τα γραφόμενα άκριτου μέλους του και επίσης απόντα) του κερασιωτικού συλλόγου;
Καταρχάς να δώσω συγχαρητήρια για το σύνολο του έργου που επιτελέσατε όλοι οι συντελεστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά δεύετρον θα ήθελα να σχολιάσω δύο σημεία του παραπάνω κειμένου, απανώντας στα λεγόμενά σας ως κάτοικος Κερασιάς :
1)Μοναδικό ψεγάδι η εμπορευματοποίηση του τελευταίου και η καπηλεία της αφιλοκερδούς και εξ ιδίοις δαπάνοις εκπόνησης των πραγματειών μας.
Απόσο γνωρίζω επιλογή σας ήταν να προσφέρετε αφιλοκερδώς δεν σας αναγαγκασε κανείς (και προσωπικά σας συγχαίρω για την προσφορά σας), από εκεί και πέρα όμως για να μπορέσει να γίνει η εκτύπωση ενός βιβλίου έχει κάποιο κόστος το οποίο δεν μπορεί ο συγεκριμένος σύλλογος να το καλύψει,προφανώς.
2)Που ήταν όμως και τα δεκάδες μέλη (σύμφωνα με τα γραφόμενα άκριτου μέλους του και επίσης απόντα) του κερασιωτικού συλλόγου;
Αυτήν την ερώτηση θεωρώ ότι θα έπρεπε να την κάνετε τουλάχιστον από τον Σεπτέμβριο, από την διεξαγωγή της ημερίδας ή μάλλον από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η διαδικασία και όχι τώρα κατόπιν εορτής.
Όχι απλά αφιλοκερδώς, αλλά με κόστος και φυσικά ήταν επιλογή μας. Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να λειτουργήσει και ο σύλλογος, δηλ. με κόστος, προφανέστατα!
ΔιαγραφήΗ ερώτηση ετέθη πολλάκις ακόμη και πριν το Σεπτέμβρη, ακόμη και δημοσίως με το πέρας της ημερίδας! Το ξέρεις καλά αυτό! Αυτήν την ερώτηση θα έπρεπε να την κάνεις εσύ!
Θ. και Κ. Τζελαπτζήδες αντικατέστησαν οικονομικά το διοργανωτή, θέλοντας προφανώς να αποκαλύψουν στους συγχωριανούς τους τι πραγματικά συμβαίνει. Β. Παπακώστας, Π. Τότσκας και οι ως άνω αντικατέστησαν ηθικά το διοργανωτή. Η στάση όλων ανέδειξε ορισμένα πράγματα. Εγώ απλά τα επισημαίνω!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τις επισημάνσεις σου.
Ποια εμπορευματοποίηση; Κόστισε 9 ευρώ οπότε βγάλαμε 1 ευρώ το τεύχος. Αν λογαριάσεις τις βεζίνες από και προς τη Σαλονίκη είμαστε μέσα πολλά ευρά! Κανείς κρατικός υπάλληλος δεν μας έδωσε μία, με δικό μας κόπο μάσαμε αυτά τα λεφτά. Όσο για τους περί τον πολιτισμό λαλούντες άστα βράστα: περιμένουν κρατικές επιχορηγήσεις για να φαν σουβλάκια και κοψίδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εμπόριο δεν εξασφαλίζει απαραίτητα το κέρδος! Φορές υπάρχει και ζημία! Ούτε φυσικά παίζει κάποιο ρόλο το ποσοστό κέρδους ως προς την έννοια!
ΔιαγραφήΣτα καθ' ημάς τώρα: χονδρικά η έρευνα (επιτόπια, γραφείο) και συγγραφή κόστισαν 5000 ευρώ (x6) και οι εργατοώρες διοργάνωσης άλλα τόσα (x2), για έκαστο συμμετέχοντα· σύνολο 40000 ευρώ. Πώληση δεν υπήρξε (και να υπήρχε θα πωλούσαμε τα ημέτερα), άρα; Τεράστια δωρεά και πάλι είμαστε κακοί!
Θα είχε ενδιαφέρον πάντως, η αντίδραση των δυσαρεστημένων, σε περίπτωση που γινόταν το αντίθετο!